Przy okazji któregoś ze swoich wcześniejszych postów wspomniałam o insulinooporności. Dziś chciałabym do tego wrócić.
Insulinooporność zazwyczaj nie daje niepokojących objawów. Jest to, ogólnie mówiąc, zaburzenie gospodarki wyrażające się brakiem prawidłowej reakcji komórek organizmu na działanie insuliny. Postępuje wraz z wiekiem, ale w wielu przypadkach wynika z niezdrowego stylu życia i błędnych nawyków dietetycznych. Może być przyczyną wielu chorób, w tym przede wszystkim cukrzycy typu 2 oraz cukrzycy ciążowej.
Jak zdiagnozować insulinooporność
Standardowo służą do tego niedrogie i łatwo dostępne badania laboratoryjne krwi mające na celu zdiagnozowanie stanu przedcukrzycowego lub cukrzycy. Są to oznaczenie glukozy na czczo we krwi oraz doustny test obciążenia glukozą. Na podstawie zebranego wywiadu i wyników krwi lekarz będzie w stanie podjąć decyzję, czy i jakie kroki terapeutyczne należy podjąć. Ostatnio pojawiły się również nowe, bardziej dokładne, możliwości diagnozowania insulinooporności. Są to oznaczenia biomarkerów obecnych we krwi. Badania takie, dostępne w pakiecie badań podstawowych, mogłyby zwiększyć wykrywalność insulinooporności w najwcześniejszych stadiach rozwoju choroby. Dałoby to szansę zapobieżenia rozwojowi stanu przedcukrzycowego i cukrzycy typu 2 u większości osób u których zdiagnozowano by nieprawidłowości.
Odżywiania oraz aktywny tryb życia
Szanowni Państwo, pamiętajmy o regularnych badaniach. Zwracajmy uwagę na to, jak się odżywiamy. Postawmy na bardziej aktywny tryb życia. Insulinooporność, cukrzyca to schorzenia, które możemy mieć pod kontrolą, a może nawet ich uniknąć.